بررسی تأثیر سرمایه اجتماعی بر کاهش میزان جرایم (مورد مطالعه: جوانان شهرستان شهریار)

زمینه و هدف: وجود جرایمی چون سرقت، قتل و نظایر آن در یک جامعه، معلول ناسازگاری‌های اجتماعی و نحوة تعامل افراد جامعه با یکدیگر، نوع شبکه‌های ارتباطی، ارزش‌های حاکم بر این روابط و مهم‌تر از همه نحوة مشارکت افراد برای حل مشکلات متقابل است، به تعبیر دیگر کاهش یا تغییر سرمایه اجتماعی جامعه اثر مثبت و منفی در بروز یا کاهش و افزایش میزان نابهنجاری‌ها و جرایم دارد و در تبیین و تحلیل این مسائل و تصمیم‌گیری برای کاهش میزان جرائم و اصلاح افراد درگیر و در نهایت داشتن جامعه‌ای سالم و پویا، توجه به نحوة تعامل افراد جامعه در زمینه‌های مختلف ضروری است؛ از این‌رو هدف اصلی این پژوهش بررسی تأثیر سرمایه اجتماعی بر کاهش جرم در شهرستان شهریار می‌باشد. روش‌شناسی: مطالعه حاضر از نوع توصیفی ـ همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمام جوانان 30 -18سال شهرستان شهریار (288 نفر) و نمونه پژوهش 174 نفر از جوانان (87 نفر با تجربه مجرمیت، 87 نفر بدون تجربه مجرمیت) بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش دو مقیاس‌ محقق‌ساخته سرمایه اجتماعی و کاهش میزان جرایم بود. برای بررسی پایایی این ابزارها از آلفای کرونباخ و برای بررسی روایی آنها از روایی محتوایی استفاده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS و آزمون‌های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد میزان سرمایه اجتماعی و ابعادش در بین مجرمین و غیر مجرمین تفاوت معنی‌داری دارد، که این میزان در مجرمین کمتر از غیر مجرمین بود. بین ابعاد سرمایه اجتماعی (اعتماد اجتماعی، همبستگی اجتماعی، تعامل گروهی، مشارکت اجتماعی) با کاهش میزان جرایم رابطه منفی و معناداری وجود دارد. هم‌چنین اعتماد اجتماعی پیش‌بینی کننده منفی و معنادار شاخص میزان جرم می‌باشد. نتیجه‌گیری: افزایش اعتماد متقابل بین افراد جامعه، تعامل گروهی مثبت، همبستگی اجتماعی بالا و سطح خوب مشارکت اجتماعی، میزان جرم در جامعه را کاهش‏ می‌دهد.